Van Prehistorie tot Middeleeuwen

Geplaatst op zaterdag 01 maart 2008 @ 19:12 , 872 keer bekeken

Als je maar lang genoeg in de file staat is de kans groot dat je een auto van het merk Alfa Romeo tegenkomt. En wie een beetje goed oplet ziet op het embleem van dat sportieve automerk aan de ene kant een rood kruis op een wit vlak en aan de andere kant een slang met een figuurtje in z'n bek. Alsof dat nog niet genoeg is 'draagt' de slang een kroontje alsof het koninklijk is.

Het witte vlak met rode kruis is makkelijk thuis te brengen. Het zijn de kleuren van de stad Milaan en is ontleend aan het kruis dat de Milanees Giovanni da Rho tijdens de kruistochten als eerste op de stadsmuren van Jeruzalem plaatste. Het figuur van de 'mensenetende slang' is overgenomen uit het wapen van de adellijke Milanese familie de Visconti's.

Het embleem voor de Alfa Romeo ontstond voor het eerst in 1910 toen Romano Cattaneo de opdracht kreeg om voor het merk een logo te ontwerpen. Met Milaan als thuisbasis voor het merk ligt het rode kruis op het witte vlak voor de hand. Maar het wapen van de Visconti's is minder makkelijk te plaatsen. Het verhaal wil dat de ontwerper toevallig zijn oog liet vallen op het ingemetselde wapen toen hij bij het Piazza Castello in Turijn op de tram stond te wachten.

( Banier van de Visconti )

De 'biscione', zoals men de slang noemt, is te herleiden tot het Italiaans voor 'grote slang/grasslang' of het Milanees voor 'adder' (bissa). Hoe de adellijke Visconti familie aan deze beeltenis komt is niet helemaal zeker, er zijn drie verschillende versies.

In het ene geval zou het om de draak Tarantasio gaan die ooit eens het Milanese meer Gerudo onveilig maakte. Het slangachtige wezen verorberde kinderen tot de heldhaftige Ottone Visconti het beest versloeg. Sindsdien zou het prijken tussen de adelaars op het familiewapen.

In een ander geval meent men in de biscione een slangachtig wezen of draak te zien die een mens opeet, of meer specifiek een Saraceen. Een Saraceen is een aanduiding voor een Arabier die tijdens de kruistochten tegen de Christenen vocht. Een woordenboek uit 1864 zegt:
"+ Saraceen, m. (...enen), (oudt.) oosterling, bewoner van het tegenwoordige Turkije (ten tijde der kruistogten)".
De beeltenis zou tijdens de kruistocht angst bij de vijand moeten opwekken en anderen laten zien hoe onverschrokken de drager was.

En dan is er nog het verhaal dat gaat over hoe Ottone Visconti gedurende de kruistochten de afbeelding van een door hem gedode Saraceen heeft overgenomen. Waarschijnlijk stelt de beeltenis een slangachtig wezen voor die een mens, meestal een kind, baart. De slang stond in de oudheid symbool voor leven en/of wijsheid.

De laatste versie lijkt, zoals we hieronder zullen zien, meer op waarheid te berusten. Blijft natuurlijk de vraag hoe de Saraceen op zijn beurt weer aan de 'Biscione' kwam. Enfin, sindsdien prijkt de 'Biscione' als wapen op het huis van Sforza, kan men het terug vinden als symbool voor de streek Insurbia rond Milaan en komt het terug bij de voetbalclub Inter Milan en als logo van het automerk Alfa Romeo.

( Rondom Lombardije gemeengoed )

Over slangen en leven.

Dat slangen, wijsheid, kennis en leven in de oudheid nauw verbonden met elkaar waren zien we bijvoorbeeld terug in het oude Soemerië. Hieronder zien we oppergod E.A. met een slangenlijf de 'geheimen van de sterren' overdragen aan priesters.

( E.A. draagt kennis over of is E.A. kennis? )

Het onderstaande Boeddha beeld uit Cambodja (12de eeuw) toont ons de wijsgeer gezeten op een opgerolde slang om zijn wijsheid te onderstrepen (of kreeg hij juist de wijsheid van de slang?)

( Boeddha zittend op een slang of komt hij eruit voort? )

In het pre-Columbiaanse Mexico vinden we een afbeelding van Kukulkan (Quatzecoatl, gevederde slang, brenger van kennis en leven) die uit de muil van een serpent komt.

( Pre-Columbiaanse kunst, makkelijker konden ze het niet maken )

Hetzelfde beeld maar nu wat duidelijker vinden we ook terug in de Maya codexen.



( Gevederde slang brengt wijsheid )

In de tijd van wat de Hopei- en Shansi-volken van Noord-China de grote chaos in het universum noemen, kwam Nu Kua, de godin met het drakenlijf, de orde herstellen. Zij verving de zuilen van de hemel door de poten van een grote schildpad en herstelde de hemel met gekleurde stenen. Dankzij haar reparaties kon het gaan regenen als dat nodig was en volgden de seizoenen elkaar in de juiste volgorde op. Nu Kua kreeg ook een seksuele betekenis als schutsvrouw voor koppels. Ze wordt afgebeeld als een mens met een slangenlijf.

( Nu Kua, geeft te denken niet? )

Cernunnos ('de gehoornde') was een Keltische god die ver voor Christus in Gallië en Brittannië werd vereerd. Net als Boeddha zit hij graag in kleermakerszit en is de slang ook nooit ver weg. Hieronder zit hij op een opgerolde slang. Cernunnos is de Keltische god die waarschijnlijk het dichtst het idee van een universele vaderlijke god benadert.

( Waar Boeddha euh Cernunnos is, is een slang te vinden )

Dat de biscione van de Visconti's niet zo origineel als ze misschien hadden gehoopt blijkt wel uit de diverse representaties die men van Egypte tot Noord-Europa heeft teruggevonden.

( Van her den der )

Is de wijsheid van de slang het leven?

Ik weet niet hoe het u vergaat maar telkens als ik de 'slangen' terug volg in de oudheid kom ik uit bij wat Sitchin al jaren geleden opmerkte. Staat de slang symbool voor het DNA, de bron of zo u wilt de kennis van het leven? Hoe gek is het beeld van een slang die kinderen baart? Toch zeker niet gekker dan de Soemerische representatie het leven te symboliseren door twee slangen als een chromosoom. Niet gekker dan aesclepios, ons huidige symbool voor de geneeskunde of feitelijk het leven.

Je zou er bijna een Alfa Romeo voor gaan rijden.