Van Prehistorie tot Middeleeuwen

Geplaatst op zaterdag 16 februari 2002 @ 20:41 , 109 keer bekeken

Titus Flavius Vespasianus (meestal Vespasianus genoemd; 9-79; keizer 69-79) was voor een keizer van relatief lage komaf. Zijn vader was geen senator, maar ridder (eques), werkzaam in de financiële sector. Vespasianus' ster steeg gedurende zijn militaire loopbaan. Hij kreeg van keizer Claudius een onderscheiding en een consulaat voor zijn overwinningen als generaal in Brittannië. Bij Nero viel hij in ongenade, omdat hij tijdens diens optreden als zanger in slaap gevallen was. Toch belastte Nero hem met het opperbevel over de troepen in het oosten, toen daar in het gebied Judaea de Joden in opstand waren gekomen (66). Na de dood van Nero in 68 werd Vespasianus door zijn troepen tot keizer uitgeroepen. Hij moest het tegen drie andere troonpretendenten opnemen in een chaotische burgeroorlog (69), maar kwam als winnaar uit de bus. Hij vertrok als keizer naar Rome, waar hij werd ontvangen door zijn jongste zoon Domitianus. Toen de Joden in 70 door zijn achtergebleven oudste zoon Titus onderworpen waren, hield Vespasianus samen met hem een triomftocht in Rome. Toen in hetzelfde jaar ook de opstand van de Bataven in Garmanië was neergeslagen, was er weer eens sprake van vrede in heel het rijk. Vespasianus hield van eenvoud en hard werken en dat was precies wat Rome na de verspilling onder Nero en de verwoesting van de burgeroorlogen nodig had. Hij voerde aanvankelijk een spaarzaam beleid en liet de belastingen nauwkeurig innen. De wederopbouw verliep zo voorspoedig dat de welvaart binnen korte tijd weer investeringen in de infrastructuur en openbare gebouwen toeliet. De tempel van Jupiter op het Capitool moest worden herbouwd na verwoesting, verder liet Vespasianus een Tempel van de Vrede bouwen en toonde zich met de bouw van het Aphitheatrum Flavium (Colosseum) vrijgevig tegenover het volk van Rome. Vespasianus' buitenlandse politiek richtte zich vooral op beveiliging van de grenzen in de oostelijke gebieden en Germanië (gat tussen Rijn en Donau) en verovering in Brittannië. Vespasianus voerde een rechtvaardig en goed bestuur, met speciale aandacht voor de provincie: hij gaf hele volksstammen burgerrecht, liet vele kolonies stichten en bevorderde zo de romanisatie. Ook liet hij veel Italiërs en provincialen zitting nemen in de senaat en moderniseerde hij het overheidsapparaat. Zijn neiging om alles in eigen hand te houden verhinderde een volledig eendrachtige samenwerking met de senaat. Ook de manier waarop hij zijn dynastie vestigde door al vroeg Titus als mederegent te installeren, stuitte op weerstand. Niettemin werd Vespasianus na zijn dood vergoddelijkt verklaard.